ترادرگاه ودر بی گاه خواندم

ترا درراه ودر بی راه خواندم    

نیامد از تو آوازی،مبادا    

که من این قصه راگمراه خواندم       

  *         

ترا در بندودرپرواز خواندم    

ترا در آخروآغازخواندم 

نیامد از تو آوازی،مبادا  

که من بیهوده این را باز خواندم؟ 

                  *           

تو هستی! دید ه اندت در صحاری

میان عطر گلهای بهاری    

تو هستی ! گر چه درپاسخ به سوزم      

به من نه گفته باشی ،یا که آری

          *

من اینجا گم شدم فانوس من باش

رهی طی کرده ام طاووس من باش

دراین امواج سخت پرتلاطم

چراغ راه اقیانوس من باش

      *

مجالم ده که بال وپر بگیرم

مرام عاشقی از سر بگیرم

زمانم اندک ووقت است جاری

نمی خواهم رهی دیگر بگیرم

      *

چه حاصل باغ را آبی نباشد

شبی باشد ومهتابی نباشد

پرنده پر زند زین سو به آن سو

ولی دردشت تالابی نباشد

*

چه حاصل ، خیز از آهو بگیری

پر پرواز از تیهو بگیری

نشانی بلبلی را بین گلها

ولی آواز را از او بگیری

     *

چه بی تو بر فراز کوه باشم

چه در اعماق یک اندوه باشم

چه فرقی می کند وقتی نباشی

که تنها،یا که در انبوه باشم

*

من اینجا آتشستم دود با تو

سکوتم.نغمهء داوود با تو

من از گلهای داودی سرودم

ولیکن قصهء نمرود با تو

             *     

____________ _________ ______

 بزن باران وبارانی ترم کن
به آن آبی که میدانی ترم کن
من از شب تا سپیده راه رفتم
کم ار رفتم بیابانی ترم کن
*
بتاب و تابشت را بیشتر کن
  مرا با آسمانت خویش ترکن
اگر یاران تو درویش هستند
مرا از آن همه درویش تر کن
 

____________ _________ ______

  عمید رضا مشایخی

     اسفند86